Vorige week sprak ik Erik. Erik praat gemakkelijk, geeft gemakkelijk zijn mening en houdt er van om grapjes te maken, zodat het allemaal niet te zwaar wordt. Hij wil graag leren en verbeteren, dus het is voor mij een feestje om hem te coachen.
Zelf merk ik dat ik het lastig vind om het verhaal van Erik te volgen. Het is mij niet duidelijk hoe zijn verhaal een antwoord is op de vraag die ik stelde. Ik krijg vooral heel veel tekst, waar ik dan zelf het antwoord uit moet halen. De eerste keer dat ik hem daar op wees, begin hij hard te lachen. Blijkbaar heeft zijn moeder dezelfde kwaal en daar ergerde hij zich vreselijk aan.
uitdaging
Al pratend komen we tot de conclusie dat Erik de luisteraar teveel meeneemt in details, waardoor de ander, maar ook hij zelf de draad van het verhaal kwijraakt. Nu is het scheiden van hoofd- en bijzaken altijd een heel lastig punt om aan te leren, dus ik besluit het met hem te bespreken aan de hand van een metafoor.
Zoals gebruikelijk krijg een vrij uitgebreid verhaal op de vraag ‘waar kan ik je mee helpn?’. De zoektocht naar de kern van het verhaal kan weer beginnen. Dit gesprek ga ik het anders doen. Ik pak een leeg vel papier en schrijf in steekwoorden de situatie die Erik zojuist schetste. Vervolgens leg ik uit dat ik van alle situaties die Erik meemaakt een dergelijk vel papier met wat steekwoorden zou kunnen maken. Ik leg uit dat het voor mij voelt alsof ieder gesprek een emmertje met situaties en gebeurtenissen meeneemt en voor mij op tafel leeggooit. En dat hij dan achterover gaat leunen om te kijken wat ik er mee ga doen. Ik vraag hem om al die papieren als het ware op te ruimen. Hij ruimt graag op, dus die opdracht moet hem passen. Ik vraag hem: ‘Als ik de beschrijving van de situatie die we zonet bespraken, in een map zou willen doen, wat er dan op de kaft staan?’ Na een tijdje gewikt en gewogen zegt hij, ik denk dat er op de kaft zou staan; ‘Situaties waarin anderen denken dat ik een collega voortrekt’. Halleluja! Een helder antwoord! Ik wil nog graag één stapje verder, ik vraag hem: ‘Als ik die map in een doos zou stoppen, wat zou er dan op het label van de doos staan?’ Deze vraag is voor hem nog moeilijker dan de vorige, ik moet hem dan ook een handje helpen. ‘Het zou kunnen zijn dat de verschillende dozen gelijk staan aan de ontwikkelpunten, die we een tijd geleden hebben geformuleerd.’ Zonder moeit somt hij zijn ontwikkeldoelen op. Bij ‘niet voor een ander denken, maar vragen stellen’, stopt hij. Dan valt er een kwartje. Hij beseft zich dat de oplossing heel simpel is, hij besluit zijn collega’s er naar te vragen.